ვცეკვავ საკუთარ თავთან თან მარტო
მე ვარ ფსიქიკა რომელსაც ვმართავ,
ზოგჯერაც ვერ..
შენ ხარ ჩემი გოგო, რომელიც კივი,
ბანანი, თხილი, სნიკერსი, მოდი
და ღია პირი,
ვმოძრაობ ჩუმად
მაქვს საღებავი,
დავხატავ შენს კარს, კორპურს
და მენდე,
შენამდე მოსულს,
არ მომხვევ შენ ხელს
მე კი ვცეკვავ ისევ შენს სახლთან,
ამ კუმეტ ღამეს
და გიტოვებ წერილს
ნახატად.
დილას,
გამოხვალ
და მიხილავ კედელზე გამშრალს.
მაგრამ ცოცხალს და მოძრავს,
ისევე როგორც ფოფხავს
იატაკზე ლორჯო
2024