დღე დაიწყო ქაშუეთიდან თეატრალური უნივერსიტეტის გავლით რესპუბლიკის მოედანზე, სადაც შევიკრიფეთ გაფიცულები, ან სრულად ჩვენი ნებით სამსახურიდან წამოსული, ან სამსახურის შემდეგ მოსული მცირედი ნაწილი, ან გამოგდებული სამსახურიდან ხალხი, ასევე მცირედი რაოდენობაც მათი ვინც ყოველდღიურად ვიმყოფებით რუსთაველზე, სამართლიანობის, თავისუფლების, განვითარებისა და სხვა ღირებულებების ანუ ჩვენი ქვეყნის კეთილდღეობისთვის ვდგავართ. შემდეგ ერთად მარშით ექვსისკენ თუ შვიდის წუთებისკენ შევუერთდით პარლამენტის წინ მიმდებარე ტერიტორიაზე მყოფ ხალხს. ორი აზრი არაა, როგორც აქამდე არ გაცდენილა არც ერთი დღე რომ არ გადაკეტილიყო რუსთაველი, არადა ფორმიანებს ხშირად ძალიანაც უნდათ რომ თავისი გაიტანონ და სულაც ათი ადამიანიც კი რომ გამოდის გვერდზე დანამატით ისინი მირბიან მათკენ და დიდი მასა გადადის მანქანით სავალ ნაწილზე, არადა ასე მგონი ერთხელ მოხდა ორმოცდაათ კაცამდე მიურთდა მარშით ისედაც გადატენილ ადგილზე შემჭიდროვებულ ხალხს და აქეთკენ რომ წამოვიდნენ ფორმიანები ხალხმა თავისი ქნა, დანარჩენი სულ ემატება დიიიდი რაოდენობა გაბრაზებული, მაგრამ ამავდროულად მშვიდი, გაწონასწორებული, მოაზროვნე ადამიანების. ჰოოო. ასევე იყო სამ სხვადასხვა ადგილზე საინტერესო ლექციები ერთი სკოლის წინ ილიასა და აკაკის ძეგლთან, რაც ვერ მოხვდა ჩემს კამერაში, ასევე “ცისფერ გალერეასთან” და სადღაც მათ შუაც იყო. ძეგლთან ვერ გადავიღე, რადგან ვუსმენდი 5 საინტერესო ადამიანის დიალოგს, საიდანაც ერთი ფიგურირებდა, რომელიც ქვეყნის მართვაზე, ბიზნესსა და სხვადასხვა გეგმებზე საუბრობდა, სადაც ასევე ახსენა ამ ჩვენს გვერდით მდგარი პოლიტიკოსების ქმედება როგორი უნდა იყოს ხალხში პატივისცემის მოსახვეჭად და გამრჯვების შემდეგ რომ იწყება ყველაზე საინტერესო ეტაპი, ქვეყნის შენებისა და რა იქნება საჭირო.. სამწუხაროდ არ გადამიღია ეს, მაგრამ ოდესმე, შესაძლოა ხმოვანი ვერსია ან ტექსტური შემოგთავაზოთ ან ვიდეოში სხვა კადრებით იყოს და მისი საუბარი ედოს. რეალურად არაფერი საშიში არც ხელისუფლების მიმართ არც ხალხისთვის არ უთქვამს, ისაც თქვა რომ ჩემი იდეები გაასაღოს ვისაც უნდაო, მთავარია საქართველოში მე არ შემიშალონ ჩემს საქმის კეთება და სხვას სხვისი. იყოს სამართლიანობა და თავისუფლება. ნუ პერიფრაზს ვერ გავაკეთებ ახლა არის შვიდის ნახევარი და სულ ორი საათია რაც ფეხზე ვდგავარ, შესაძლოა უწყვეტი აქციის 50-ე დღე გამოვტოვო, მაგრამ 51-ეს აუცილებლად შემოგთავაზებთ ვიდეოს სახით, თუ ღმერთმა არ ქნას და გადაღებისთვის რაიმე პრობლემა არ შემიქმნეს ფორმიანებმა ან ნიღბიანებმა. მე მათ ადამიანებად არ მოვიხსენიებ და არც მინდა ამ ვიდეოს აღწერაში რაიმე ბინძური სიტყვა ვახსენო.
მოკლედ მთავარი ისაა, რომ განვითარებული, საინტერესო ხალხი, ყველანაირი საქმიანობით ვიკრიფებით ყოველი დღე უკვე დღევანდელიანად 50 დღე და ვკეტავთ ქვეყნის, კონკრეტულად დედაქალაქი თბილისის მთავარ გამზირს რუსთაველს და ეს იქამდე იქნება ასე, სანამ მივაღწევთ საწადელს, ანუ გათავისუფლდებიან რეჟიმისგან სინდისის პატიმრები, ვისაც აქვთ მისჯილი სამშობლოს სიყვარული და არ დაინიშნება ახალი ამავე დროულად სამართლიანი არჩევნები, იქამდე ეს ქუჩა, ისევე როგორც ნებისმიერი სხვა არ იქნება მათი, იქნება ჩვენი. მაგრამ რომ იყოს ყველა აქ მაცხოვრებლის, მაშინ კეთილი ინებონ და შეასრულონ ეს ორი მოთხოვნა. და ეს იქნება, ეს ბავშვები გამოვლენ საპყრობილეებიდან და ის ნაბიჭვრები შევლენ, ვინც ჩვენს წინააღმდეგ იყენებდნენ ყველაფერს ისეთი ზომებით, რაც არც ერთ დამნაშავე, შეიარაღებული კრიმინალის მიმართაც კი არაა მიზანშეწონილი. იქ კი სასურველია, ჩემი აზრით, ისეთი პროცედურები ჩაუტარდეთ, კონკრეტულად ამ მაწამებლებს, თავიანთი მბრძანებელი დედამ..ებიანად, რომ სხვა ნაბიჭვრებმაც აღარასოდეს ეცადოს სამშობლოს გაყიდვა და ბოროტის მხარეს დადგომა, სპორტი არის ძალა, ეს არაა ძალოვანი სტრუქტურა, როდესაც ათი მწოვ..ი ერთ საინტერესო მოქალაქეს აქცევს და ძვლების გადამტვრევამდე ურტყამს, ესაა წოვაზე უარესი. ასეთებისთვის საჭიროა შუა საუკუნეებში მივიწყებული წამ..ის ყველა ხერხი. ამათ ვერ დააინტერესებ რამით, კითხვები გაუჩინო და ეძიონ პასუხებს და ამ ძიების პროცესში განავითარო, ჰო, მაგრამ სხვა ხალხი, ესენი ტყვ..ს უნდა აჯახო თავით, არ არიან არაფრის ღირსები წამ..ბის გარდა. მათ საფლავებზე კი ია-ვარდის ნაცვლად მისმა შვილებმა და მათ საძმაკაცომ უნდა 1 წლის მანძილზე, ყოველკვირეულად ფეკალიებით გაამდიდრონ მისი საფლავი!
არ ვარ ასეთი სასტ..ი, ეს სისტემა მაბოროტებს და არ დავდივარ არავის უსამართლო სასამართლოებზე რომ ვაკონტოლო საკუთარი ნერვიული სისტემა, არ მინდა ღმერთმა არ ქნას ჩემი რაიმე ქმედებით გავაშავო სხვა კარგი ადამიანები. ცხოვრებაში თმაზე არ გამომიქაჩავს გოგონასთვის, არც დაშლილი კალმიდან მისვრია დაკუჭული, დამრგვალებული, ქაღალდები ვინმესთვის, მტკივა-შემეშვიზე ყოველთვის ვაშველებდი გოგონებს და მიკვირდა, შემდეგ დასვენებაზე ისევ იმ მწვალებლებთან რატომ იყვნენ, ნუ დავუშვათ, ჩემთან არ გინდა, გადამრჩენელთან მიდი რა შენს დაქალთან, ეს ერთი და მეორე, რომ ეგრძნობინება ვინმეს მაინც უნდოდა თმებზე შეხება და არა გამოქაჩვით, არამედ საერთოდ.. მე მოვეფერებოდი, თითებით დავუვარცხნიდი თმას, ხელის გადატრიალების ნაცვლად ხელს ჩავკიდებდი, გავწითლდებოდი და შევიგრძნებდი მის გულისცემას, ასევე თუ წრფელი მომღიმარი სახით შემომხედავდა და მომეცემოდა გამბედაობა ხელი ამეწია და კიო მანიშნებდა ვეამბორებდი მას ხელზე და უამრავი ენდორფინი დოფამინთან ერთად ამიფეთქავდა თავს სიამოვნებისგან. ვიჯექი ჩემთვის თავდახრილი და ველოდი როდის გაგრძელდებოდა გაკვეთილი ან საერთოდ დასრულდებოდა სკოლა.
გავიმარჯვებთ!